इतर सामान्य लक्षणे ⇨ ऑनेग्रेसी कुलात (शृंगाटक किंवा शिंगाडा कुलात) वर्णिल्याप्रमाणे असतात. ह्या वनस्पतीचे सर्व अवयव (पंचांग) स्तंभक (आकुंचन करणारे), वायुनाशी, सारक (पोट साफ करणारे), मूत्रल (लघवी साफ करणारे) व कृमिनाशक असून सर्व वनस्पती वाटून तो लगदा ताकात मुरवून आमांशावर देतात; मूळ उकळून त्याचा काढा ज्वरात देतात,. या वनस्पतीच्या काढा रेचक असून जलसंचय (शोफ), पांढरी धुपणी, रक्तमिश्रित थुंकी त्यादींवर गुणकारी असून आफ्रिकेत संधिवातावर ही वनस्पती वापरतात. मलेशियात पानांचा चहा घेतात.
पानलवंगेच्या वंशातील दुसरी जाती, केसर (जुसिया पेन्स), भारतात सखल प्रदेशांतील दलदलीत, डबक्यात किंवा पाण्यात तरंगणारी ⇨ ओषधी असून तरंगण्याकरिता तिला पानांजवळ ⇨ वायुतक असलेले तरंड (रूपांतरित मुळे) असतात; त्यांचा श्वसनासाठी उपयोग होतो [→ जलवनस्पती] ; हे अवयव उपपर्णे असावीच असे काहींचे मत आहे. पाने एकाआड एक, व्यस्त अंडाकृती (तळाकडे टोकदार व टोकास गोलसर) ; फुले पांढरी, पानांच्या बगलेत व एकेकटी असतात; बोंड लांबट, कठीण, दांड्यासारखे (१.२-३.६ मेंमी.) असून बिया विपुल असतात. कातडीच्या रोगावंर व जखमांवर ह्या वनस्पतीचे पोटीस किंवा लगदा लावतात.
लेखक: परांडेकर, शं. आ.
स्त्रोत: मराठी विश्वकोश
अंतिम सुधारित : 10/7/2020