कवटी

कवटी

मनुष्य आणि इतर पृष्ठवंशीय प्राण्यांच्या डोक्याच्या सांगाड्याला कवटी म्हणतात. स्तनी, पक्षी, सरीसृप आणि उभयचर या वर्गांतील प्राण्यांची कवटी हाडांची बनलेली असून, त्या सर्वांच्या कवटीची सर्वसाधारणपणे संरचना सारखीच असते. कवटीच्या संरचनेचा तपशील व विविध अस्थींचे आकार यांमध्ये मात्र फरक असतो. मानवी कवटी हाडांची बनलेली असून ती बंद पेटीसारखी असते. कवटीच्या मागील भागामध्ये ती पाठीच्या कण्याशी वरच्या भागाशी जोडलेली असते. पुढच्या बाजूला मध्यभागी नाक, त्याच्या दोन्ही बाजूंस डोळे आणि कान यांसाठी विवरे असतात. मानवी कवटीमध्ये अनेक अस्थी एकमेकींमध्ये करवतीसारख्या दातांनी गुंतविल्यासारख्या असतात. त्यांच्यामध्ये काहीही चलन होत नाही. या गुंतविलेल्या अस्थिसंधींना शिवण म्हणतात. कवटीचा वरचा व बाहेरचा भाग अंडाकृती असून त्यावर इंग्रजी टी या अक्षराच्या आकाराच्या तीन शिवणी असतात. या शिवणी जेथे मिळतात तो भाग बाळाच्या जन्माच्या वेळी मऊ व लिबलिबीत असतो. याला टाळू म्हणतात. टाळू पुढे अस्थिमय होऊन एक ते दीड वर्षांमध्ये टणक होते. याला टाळू भरणे म्हणतात. मानवी कवटीत २२ अस्थी असतात. यांपैकी ८ अस्थींची करोटी वा मेंदूची पेटी बनते. करोटीच्या आत मेंदू असतो. उरलेल्या १४ अस्थींचा चेहरा तयार होतो. त्याला चर्या कंकाल म्हणतात. खालचा जबडा बराच सुटा असून त्याचा वरच्या जबड्याशी सांधा असल्यामुळे तो वर-खाली होऊ शकतो.

कवटीच्या हाडांना विशिष्ट ठिकाणी असलेल्या भोकातून कर्पर चेता बाहेर पडतात.कवटीमुळे मेंदूचे संरक्षण होते. डोक्याच्या संरचनेला आधार मिळतो. दिशा व अंतराच्या जाणिवेसाठी डोळ्यांची स्थिती, दोन कानांची स्थिती व त्यांतील अंतर योग्य राखले जाते. अन्न खाण्यासाठी व चावण्यासाठी जबड्यांच्या हालचालीला आणि दातांना भक्कम आधार मिळतो. काही सस्तन प्राण्यांत संरक्षणासाठी असलेल्या शिंगांना भक्कम आधार मिळतो. मेंदूंचा आकार, खाणे, चावणे, गिळण्याचा प्रकार, कान व डोळ्यांचा उपयोग करण्याची पद्धत, हालचालींची पद्धत अशा अनेक घटकांनुसार सस्तन प्राण्यांत कवटीची संरचना वेगवेगळी असते.

लेखक - प्रभुणे राजेंद्र

स्त्रोत-कुमार विश्वकोश