अशा निवासी शाळेमध्ये आदिवासी विद्यार्थ्यांना निवास, भोजन, गणवेश, शैक्षणिक साहित्य व इतर साहित्य मोफत उपलब्ध करून देण्यात येतात.
आदिवासी समाजातील तरुणांमध्ये औद्योगिक शिक्षण घेण्याची संख्या कमी आहे. तांत्रिक शिक्षण घेणाऱ्यांना व स्वयंरोजगारास जास्त वाव आहे. हे शिक्षणक्रम ८ वी व १० वी नंतरचे आहे. परंतु पदवी / पदविका अभ्यासक्रम नसल्याने त्यांना इतर विद्यावेतनाच्या योजनांचा फायदा मिळू शकत नाही. परंतु सर्वसाधारण शिक्षणक्रमापेक्षा जास्त खर्च येतो. म्हणून औद्योगिक प्रशिक्षण घेण्यास आदिवासी विद्यार्थयांना प्रोत्साहित करण्याच्या दृष्टीकोणाने हि योजना राबविण्यात येते.
आदिवासी विकास विभागामार्फत चालविण्यात येणाऱ्या शासकीय आश्रमशाळा या अतिदुर्गम व जंगलमय प्रदेशात निवासी शाळा कार्यरत आहेत. येथे काही नैसर्गिक आपत्ती व अपघातामुळे शासकीय आश्रमी विद्यार्थी मृत्यू पडण्याच्या घटना घडत असतात. शासनाची पालकत्वाची जबाबदारी म्हणून व शैक्षणिक विकासातील महत्वाची समन्वयक म्हणून टाकण्यात आलेली जबाबदारी यादृष्टीने विद्यार्थी / विद्यार्थिनीचा मृत्यू झाल्यास सामाजिक दृष्टिकोनातून तातडीचे अर्थसहाय्य म्हणून विद्यार्थ्याच्या पालकास रु. १५,०००/- सानुग्रह अनुदान शासनाकडून मंजूर करण्याची योजना राबविण्यात येत आहे.
तसेच राज्यातील शाळा स्वयंसेवी संस्थांमार्फतही चालविण्यात येऊन विद्यार्थ्यांना शिक्षण देण्यात येत आहे. काही नैसर्गिक आपत्ती व अपघातांमुळे अनुदानित आश्रमशालेतील विद्यार्थी मृत्य पडण्याच्या घटना घडत असतात. अनुदानित आश्रमशाळेतील विद्यार्थ्यांचे पालकत्व संबंधित संस्थेकडे असल्याने संपूर्ण विद्यार्थ्यांची देखभाल संस्थेमार्फत करण्यात येते. विद्यार्थ्यांचा मृत्यू झाल्यास तातडीचे अर्थसहाय्य संबंधित संस्थेमार्फत पालकास रु. १५,०००/- स्मूग्रह अनुदान मंजूर करण्यात येते.
ज्या योजनांचा समावेश अर्थसंकल्पात नाही अशा अभिनव स्वरूपाच्या स्थानिक महत्वाच्या कर्जविरहित योजना तातडीने व प्रभावीपणे कार्यन्वित करून गरजू आदिवासींना प्रत्यक्ष लाभ मिळवून देणे हा योजनेचा मुख्य उद्देश आहे. आदिवासी व्यक्ती / कुटूंब केंद्रबिंदू मानून या योजनेअंतर्गत कर्ज देणे अपेक्षित नाही.
१. योजनेतंर्गत प्रत्येक आदिवासी व्यक्तीस / कुटुंबास / सामूहिक प्रकल्प / कार्यक्रमातंर्गत आर्थिक मर्यादा रु. १५,०००/- पर्यंत.
२. ४ गट नमूद केले आहेत.
३. अ या गटात अनुदानाची मर्यादा खालीलप्रमाणे
आदिवासी बेरोजगार तरुणांना स्वयंरोजगार उपलब्ध करून देण्याच्या दृष्टीने स्वतःचे विविध व्यवसाय सुरु करण्याकरिता अर्थसहाय्य उपलब्ध करून देणे हा या योजनेचा मुख्य उद्देश आहे. हि योजना एन.एस.सी.एफ.डी.सी., नवी दिल्ली या राष्ट्रीय स्तरावरील वित्तीय संस्थेच्या सहकार्याने राबविण्यात येते.या योजनेंतर्गत एन.एस.सी.एफ.डी.सी. व शबरी महामंडळ यांचेकडून २.५० लक्ष रुपयांच्या गुंतवणुकीच्या व्यवसायाकरिता लाभार्थ्याने ५ टक्के स्वभाग ९५ टक्के कर्ज व २.५० लक्ष रुपयांपेक्षा जास्त गुंतवणुकीच्या व्यवसायाकरिता लाभार्थ्याने १० टक्के स्वभाग भरल्यास ९० टक्के कर्ज उपलबध करून देण्यात येते.
या कर्जावर रु. ५.०० लक्ष पर्यंत दरसाल दर शेकडा ७ टक्के व्याज व त्यापेक्षा जास्त कर्ज रकमेवर दरसाल दरशेकडा ९ टक्के व्याज आकारण्यात येते.या योजनेंतर्गत वाहन खरेदी, शेळी पालन, जनरल स्टोअर्स अशा जवळपास १२८ प्रकारच्या व्यवसायांपैकी वेळोवेळी दरवर्षी एन.एस.सी.एफ.डी.सी. ने मंजूर केलेल्या व्यवसायांना कर्ज पुरवठा करण्यात येतो.
शासनाद्वारे राबविण्यात येत असलेल्या खावटी कर्ज योजनेला पर्याय म्हणून धान्यकोष योजना १९९५ पासून सुरु करण्यात आली आहे. खावटी कर्ज योजना वसुली होत नसल्याने शासनावर पडत असलेला बोजा कमी होऊन शासनाची आर्थिक बचत व्हावी व धान्यकोष योजनाद्वारे आदिवासी भागातील गावकऱ्यांमध्ये अन्नधान्याच्या संदर्भात आत्मनिर्भरता निर्माण व्हावी हा या योजनेचा मुख्य उद्देश आहे. आदिवासी उपयोजना क्षेत्रात ३-४ गावांच्या समूहकरीता (५० ते ५०० कुटुंबे) परिसरातील सेवाभावी संस्था / सहकारी संस्था / ग्रामपंचायत यांच्या मदतीने नाममात्र रु.५ ते १० प्रवेश शुल्क घेऊन (आदिवासी व इतर सर्वांकरिता) धान्यकोष स्थापन करणे
व त्याद्वारे कुटुंबाना आवश्यक तेव्हा गरजेनुसार धान्य उपलब्ध करून देणे आणि १०५ ते ११५ टक्के पर्यंत हंगामानंतर धान्य रूपाने / रोखीने फेड करणे व चक्र सुरु ठेवणे असे या योजनेचे स्वरूप आहे. धान्यकोषचे सभासद असलेले भूधारक कुटुंब ५० ते १०० किलो (१/३ हिस्सा) धान्य रूपाने व भूमिहीन कुटुंब रोखीने वर्गणी देऊ शकते. आदिवासी सभासदांच्या जमा धान्यसाठ्याच्या २/३ हिस्सा शासनाद्वारे आदिवासी विकास महामंडळाच्या माध्यमातून देण्यात येतो. धान्य साठवणुकीच्या व्यवस्थेकरिता व तराजू, काटे इत्यादींकरिता रु. ३०००/- चे अर्थसहाय्य देण्यात येते.
आदिवासी उपायोजना क्षेत्रात शासनाने निश्चित केलेल्या निकषानुसार निवडलेल्या भागावर लक्ष केंद्रित करून त्याठिकाणी अत्यावश्यक शासकीय योजनांची एकत्रित व अनियंत्रित समन्वयाने अमंलबजावणी करणे व याद्वारे या क्षेत्रातील लोकांची क्रियाशील आयुष्य वाढविणे हा या योजनेचा मुख्य उद्देश आहे.नवसमजीवनी योजनेमध्ये खालील योजनांचा समावेश करण्यात आला आहे.
१. रोजगार विषयक कार्यक्रम
विविध रोजगार कार्यक्रमातंर्गत निवडक, विशिष्ठ भागातील रहिवाश्यांना वर्षभर पुरेल एवढा रोजगार स्थानिक स्थरावर उपलब्ध करून देणे व त्यायोगे स्थलांतर टाळणे व त्यांचे जीवनमान उंचावणे.
२. आरोग्य विषयक कार्यक्रम
या क्षेत्रातील रहिवाश्यांना वर्षभर आरोग्याच्या प्राथमिक सुविधा पुरविणे, पिण्याचे शुद्ध व पुरेसे पाणी पुरविणे, पावसाळ्यात संपर्क तुटल्यानंतरही वरील सोयी उपलब्ध होतील अशी व्यवस्था करणे.
३. पोषण विषयक कार्यक्रम
अंगणवाड्यांच्या माध्यमांतून मुलांना व गरोदर आणि स्तनदा मातांना पूरक पौष्टिक आहार वाटणे, श्रेणी ३ व ४ मधील बालकांना विशेष पौष्टिक आहार पुरविणे व त्यायोगे बालमृत्यू टाळणे, तसेच शाळांच्या माध्यमातून शालेय पोषण आहार देणे. ४. धान्य पुरवठा विषयक कार्यक्रम
पावसाळ्यात इतर भागाशी संपर्क तुटल्यावर स्वस्त धान्य दुकानाद्वारा धान्य पुरविण्यात व्यत्यय येऊ नये म्हणून अशा भागात पर्जन्यपूर्व धान्यसाठा सुरक्षित करणे. धान्यसाठा दुकाने निश्चित करून पावसाळ्यासाठी लागणारा धान्यसाठा उपलब्ध ठेवणे सर्व धान्य दुकानात नेहमीच आवश्यक तेवढा धान्यसाठा उपलब्ध ठेवणे रोजगार हमी योजनेद्वारे धान्यासाठी - याद्वारे धान्य उपलब्ध करून देणे. ५. खावटी कर्ज योजनासावकार व व्यापाऱ्यांकडून होणारी पिळवणूक यांना देण्यासाठी विविध सहकारी संस्थांच्या सभासदांना ४ युनिट पर्यंत रुपये २०००/-, ८ युनिरट पर्यंत रुपये ३०००/- व त्यावरील युनिट करता रुपये ४०००/- खावटी कर्ज योजना पर्जन्यापुर्वी राबविणे, कर्जाच्या ९० टक्के धान्य स्वरूपात व १० टक्के रोख अशी राबविण्यात येते. ६. धान्य कोष योजना
अन्नधान्य साठा सुनिश्चित करण्यासाठी धनायकोष योजना हि राबविण्यात येत आहे. आदिवासी सहकारी संस्था, गट अशा गरजू आदिवासींसाठी १०० किलो पर्यंत प्रति धान्य उपलब्ध करून देण्यात येते. त्यामध्ये १/३ सभासदांचा हिस्सा (धान्य स्वरूपात) अपेक्षित आहे. शासनाकडून दिले जाणारे धान्य अनुदान स्वरूपात आहे. केंद्रशासनाच्या अर्थसहाय्यमधूनही १०० टक्के अनुदान अशी योजना राबविण्यात येत आहे.
अनुसूचित जमातींच्या लोकांची जात प्रमाणपत्राची वैधता तपासून घेण्यासाठी जातीचे प्रमाणपत्र (देण्याचे व त्याच्या पडताळणीचे विनियमन) अधिनियम २००० ची अंलबजावणी करण्यात आली असून दिनांक ४.६.२००३ रोजी तशी नियम अधिसूचना निर्गमित झाली आहे. आयुक्त, आदिवासी संशोधन व प्रशिक्षण संस्था, पुणे यांचे अध्यक्षतेखाली ठाणे, नाशिक, पुणे, औरंगाबाद व अमरावती, नागपूर येथे अर्धन्याईक स्वरूपाच्या समित्या स्थापन केलेल्या आहेत. विहित नमुन्यातील अर्ज योग्य मार्गे आवश्यक कागदपत्रांसह सादर केल्यास जात पडताळणी प्रमाणपत्रांची पडताळणी करण्यात येते.
संबंधित उपविभागीय अधिकारी अनुसूचित जमातीच्या लोकांना दिलेले जातीचे प्रमाणपत्र खरोखरच खऱ्या आदिवासीला कसे किंवा कसे याची पडताळणी होण्याच्या दृष्टीने महाराष्ट्र राज्यात उक्त ठिकाणी ६ समित्यांची स्थापना करण्यात आली आहे व तत्सम प्रकरणांची तपासणी या समित्यांमार्फत करण्यात येते.सक्षम प्राधिकाऱ्याकडून अनुसूचित जमातीचे मूळ प्रमाणपत्र प्राप्त झाल्यावर सदर प्रमाणपत्र प्रस्तावासोबत (आवश्यक ती कागदपत्रे, पुराव्यांसह) संबंधित समितींना तपासणी कामी प्राप्त झाल्यानंतर रितसर पोलीस दक्षता पथकामार्फत आवश्यकतेप्रमाणे प्रकरणांची चौकशी होऊन व गरजेप्रमाणे सुनावणी वगैरे सर्व प्रक्रिया होऊन वैधता प्रमाणपत्र निर्गमित करण्यात येते.सदरची योजना जिल्हा परिषदेच्या कृषी विभागामार्फत राबविण्यात येत असून कृषी उत्पादनात वाढ करण्यासाठी पाणी हा सर्वात मोठा घटक आहे. जलस्रोत अपूर्ण असल्यामुळे उपलब्ध पाण्याचा सुयोग्य पद्धतीने परिणामकारक वापर करण्यासाठी ठिबक व तुषार संच बसविण्याची पद्धत प्रचलित आहे. पाण्याचा वापर कमी होऊन पीक उत्पादनात वाढ होण्यास मदत होते.
ठिबक व तुषार संच बसविण्यासाठी अर्थसहाय्य मंजूर करण्याची योजना १९८६-८७ साली सुरु करण्यात आली. या योजनेखाली २ हेक्टरपर्यंत शेतजमीन धारक करणाऱ्या आदिवासी शेतकऱ्यांना ५० टक्के पर्यंत जास्तीत जास्त रु. २०,५००/- च्या मर्यादेत, २ ते ६ हेक्टरपर्यंत जमीन धारण करणाऱ्या आदिवासी शेतकऱ्यांना रुपये १४,३५०/- एवढे कमाल मर्यादेच्या अधीन राहून ३५ टक्के एवढे अर्थसहाय्य ६ हेक्टरपेक्षा जास्त जमीन धारण करणाऱ्या आदिवासी शेतकऱ्यांना रु. १२,२५०/- च्या कमाल मर्यादेच्या अधीन ३० टक्के दराने अर्थसहाय्य दिले जाते.
आपला देश कृषी प्रधान व विकसनशील देश आहे. आपल्या देशातील लोकसंख्येतील ८० टक्के लोक हे शेती व्यवसाय करत असून अर्थव्यवस्था शेतीवर अवलंबून असल्याने शेती व्यवसायास अनन्य साधारण महत्व आहे.त्यातही महाराष्ट्र राज्यातील सुमारे ६८ टक्के आदिवासी लोकसंख्या दारिद्र्य रेषेखालील आहे. अशा शेतकऱ्यांचे आर्थिक उत्पन्न वाढवून त्यांना प्रक्रियेत सामील होता यावे यासाठी सादर योजनेतंर्गत आदिवासी कूटुंबांना शेतीच्या उत्पादकतेत वाढ होण्यासाठी साहाय्यभूत ठरणाऱ्या विभिन्न बाबींवर अर्थसहाय्य दिले जाते.
या योजनेद्वारे ज्या आदिवासी शेतकऱ्यांचे वार्षिक उत्पन्न रु. ६,४००/- पर्यंत आहे. त्यांना अर्थसहाय्य देण्यात येते. राज्यशासनाने ठाणे, रायगड, यवतमाळ आणि गडचिरोली जिल्यातील आदिम जमातींच्या लाभधारकांना बैलजोडी व बैलगाडी खरेदीने करण्याकरिता ८० टक्के दराने अर्थसहाय्य व उर्वरित २० टक्के रक्कम बिनव्याजी कर्ज म्हणून दिले जाते. लाभार्थींना त्यांच्या गरजेप्रमाणे एका किंवा अधिक बाबींचा लाभ घेता येतो. तथापी हे अर्थसहाय्य फक्त ३०,०००/- रुपयांपर्यंत मर्यादित आहे.
आदिवासी क्षेत्रात मोठे व माध्यम पाटबंधारे प्रकल्प घेण्यात आल्यामुळे मोठ्या संख्येने जलाशय निर्माण झालेली आहेत. त्यामुळे क्षेत्रामध्ये मुख्यतः किनारा नसलेल्या जिल्ह्यांमध्ये आदिवासी लोकांचा मच्छिमारी व्यवसाय हा अर्धवेळ आहे व त्यावर काही प्रमाणात त्याचा उदरनिर्वाह चालत आलेला आहे. नवीन पद्धतींचा अवलंब करून त्यांच्या उत्पन्नात वाढ व्हावीयासाठी मत्स्यव्यवसाय विभागामार्फत निरनिराळ्या योजना आहेत. गोड्या पाण्यातील मत्सशेती करीत जलद क्षेत्रात जलद वाढणाऱ्या माशांच्या जातींची बीज निर्मिती करणे व उपलब्ध जलक्षेत्राचा वापर जास्तीत जास्त मत्सपालनासाठी करणे हा होय. या योजने खालील सहकारी संस्थांना तसेच स्थानिक संस्थांना बीज संचलनासाठी बीजांच्या सवलतीच्या दारात पुरवठा करण्यात येतो. त्याच प्रमाणे संवर्धन, तळयांचे बांधकाम, खाद्य तसेच खतांची खरेदी यावर अनुदान देण्यात येते. मत्स्योत्पादन वाढविणे व ग्रामीण आदिवासींना रोजगाराच्या संधी उप्लब्ध करून देणे हे या योजनेचे मुख्य उद्देश आहे.
आदिवासी सहकारी संस्थांच्या आदिवासी सभासदांना सवलतीच्या दारात पीक कर्ज वितरित केले जाते त्यावरील व्याजापोटी अनुदान शासनामार्फत अडा केले जाते.आदिवासी शेतकऱ्यांना व्याज अनुदान देण्यासाठी निरनिराळ्या योजना राबविण्यात येतात त्यापैकी वरीलप्रमाणे योजना आहेत.
लेखक - राजन केलसिंग पावरा
अंतिम सुधारित : 7/25/2020
‘एक भारत श्रेष्ठ भारत’ या उपक्रमांतर्गत महाराष्ट्र...
सदर योजना महाराष्ट्र राज्यात सन २००४-०५ पासून राबव...
गावाच्या सर्वांगीण विकासासाठी प्रत्येक ग्रामपंचायत...
अनुसूचित जमाती व इतर पारंपरिक वन निवासी (वन हक्कम ...